Militairen met psychische problemen worden ook door Centrale Raad van Beroep in de steek gelaten

Gaf ik reeds eerder aan dat Defensie psychisch zieke militairen aan hun lot overlaat, ook van de rechterlijke macht in Utrecht hoeven zij niet veel empathie (meer) te verwachten. Wat gebeurde hier allemaal?

Eigenlijk werden zonder enig medisch onderzoek, twee jarenlang uitstekend functionerende marechaussees het hek overgezet. Door hun commandant werd tijdens de hoorzitting nog wel aangegeven dat de zaak medisch zou worden onderzocht, maar later bleek dat de Stafarts van de marechaussee slechts vluchtig naar de e-mail die hij kreeg had gekeken. Hij zag geen aanleiding om een ‘duur’ medisch onderzoek op te starten. Dat mochten zij overigens wel op eigen kosten doen! Nederlandser gaat het niet worden.

Beide militairen deden uitzettingen van uitgeprocedeerde asielzoekers op Schiphol en ongemerkt sloop er een negatieve spiraal van emoties in hun gedrag. Het betrof uitzettingen waarbij gezinnen, vrouwen en kinderen tegen hun wil moesten worden uitgezet. Mannen die letterlijk hun mond dichtnaaiden en soms moesten mensen met plakband de mond worden gesnoerd en ook met handboeien aan de CV leidingen wordt vastgemaakt zodat er toch nog even kon worden geslapen als er pas de volgende dag verder naar een bestemming ergens in de wereld werd gevlogen. Ging het slapen toch slecht? Gewoon een fles Whisky erin.

Bij terugkomst was er jarenlang een maatschappelijk werker aanwezig voor een ‘goed’ gesprek, maar toen hij overleed, kwam er (uiteraard) niemand voor hem terug en het werk ging gewoon door. Dit ‘fijne’ werk zal later ongezien zijn tol gaan eisen.

Zo zullen beiden later sigaretten mee gaan nemen van uitzendingen en deze uitdelen aan anderen. Dit heet ‘coping gedrag’. In gewoon Nederlands wil iedereen naast al het leed dat hij/zij ziet en aanricht ook gewoon aardig worden gevonden. Hoe ga je namelijk met alle menselijke ellende mee om? Een van de marechaussees rookte overigens niet eens en beiden deelden de sigaretten gewoon uit. Te veel sigaretten mee nemen is echter wangedrag, dus werd er aangifte gedaan en volgde er gelijk ontslag!

Meer vreemd was het dat een van hen een voor defensie bekende medische geschiedenis had en net weer aan het werk was gegaan. Hij kreeg van zijn arts zelfs nog te horen dat hij bepaalde belastende werkzaamheden maar beter even niet meer kon doen. Zijn commandant zette hem echter weer volledig in en toen ook zijn collega in de emotionele spiraal naar beneden ging, hielp de lamme de blinde.

Na een juridische lijdensweg geeft de Centrale Raad van Beroep eenvoudigweg aan:

‘De vraag of wangedrag is aan te merken als toerekenbaar wangedrag is een vraag naar de juridische kwalificatie van het betrokken feitencomplex. Voor de toerekenbaarheid is niet van doorslaggevende betekenis of het gedrag psychopathologisch verklaarbaar is, maar of de betrokkene de ontoelaatbaarheid van dat gedrag heeft kunnen inzien en overeenkomstig dat inzicht heeft kunnen handelen. Het ligt op de weg van de militair aannemelijk te maken dat het wangedrag hem niet kan worden toegerekend. (Zie Raad 11 december 2014, ECLI:NL:CRVB:214:4155.)’

Hoewel de Stafarts niet eens de moeite nam om de behandelend arts van beiden te bellen, geeft de Raad aan dat de Stafarts juist handelde.

Hier wordt duidelijk dat als de militair tijdens zijn (psychische) ziekte wordt ontslagen en gelijk zonder inkomsten komt te zitten, hij ook nog eens de klaarheid van geest moet hebben om zich op eigen kosten te laten onderzoeken.

O ja, waar was de Gedragscode Defensie eigenlijk, als je niet eens in staat bent om een (1) telefoontje te plegen om iets uit te zoeken en daarbij aangeeft dat twee suïcidale militairen zelf maar hun medisch onderzoek moeten betalen?

Ondergetekende heeft na de hoorzitting de dienstwapens van beiden maar laten innemen, die hadden zij namelijk nog… Not during my watch….

U bent bij deze geïnformeerd en gewaarschuwd!

Hein Dudink | Advocaat

Lees meer

Militairen met psychische problemen worden door defensie gedumpt…

Sorry, ik kan er helaas inmiddels niets anders meer van maken, maar defensie laat psychisch zieke militairen volledig aan hun lot over. Wat de medische dienst ook roept en goed bedoelt, de hakken gaan in het zand, de deuren gaan dicht en je zoekt het maar uit.

Het eeuwenoude uitgangspunt bij defensie dat als de aandoening niet zichtbaar is, er dus ook niets met je aan de hand kan zijn, is nog steeds voor veel leidinggevenden het uitgangspunt.

Wat hoor ik, zelfmoord poging gedaan? Kom morgen maar langs op kantoor, dan bespreken wij dat even met een kop koffie. O ja, de uitzending gaat natuurlijk wel gewoon door, want er is geen vervanging voor je.

Gaat het echter fout, dan wordt er wel gelijk strafrechtelijk aangifte gedaan, de militair wordt geschorst en na het vorengenoemde kopje koffie staat de marechaussee vaak al op de gang te wachten voor een goed gesprek/strafrechtelijk verhoor.

Ook als de militair aansluitend wordt ontslagen en hij of zijn familie zijn het er niet mee eens, dan houden de treiterijen niet op.

Defensie gaat ondertussen rustig op internet/sociale media ‘bewijs’ zoeken tegen de militair. Er wordt nog even bij het UWV bezwaar gemaakt als de militair voor een uitkering in aanmerking komt etc. Zo krijgt de militair die psychisch toch al niet sterk in zijn kisten stond, nog even een extra mes in de rug geduwd, raakt zijn huis kwijt en kan niet meer voor zijn gezin zorgen.

Het is slechts een greep uit de praktijk waarmee wij zo vaak worden geconfronteerd. De reactie van de juridische vertegenwoordiger van Defensie, die op de zitting van de rechtbank en Centrale raad van beroep gewoon zit te lachen als de zaak wordt besproken, is tenen krommend.

Een echt toonbeeld van broederliefde van collega’s, voor wie die militair zijn leven zou hebben gegeven. Waar dient de Gedragscode Defensie dan eigenlijk voor, als je niet eens empathie voor je zieke collega’s kunt opbrengen?

Zo, dat moest ik als oud-beroepsmilitair even kwijt…

U bent bij deze geïnformeerd en gewaarschuwd!

Hein Dudink | Advocaat

Lees meer

Voor zedendelict vervolgde verpleegkundige vrijgesproken.

In deze zaak werd een verpleegkundige strafrechtelijk vervolgd vanwege het feit dat er met de aan hem toevertrouwde patiënt ontuchtige handelingen zouden zijn verricht. Wat was hier aan de hand?

Voor een verpleegkundige dienen een paar handelingen voorop te staan. Een daarvan is de basis hygiëne. Een patiënt die zich zelf niet goed, of onvoldoende kan schoonmaken en schoonhouden, dient daarbij ondersteuning te krijgen. Dat zijn allemaal handelingen die een verpleegkundige in de basis opleiding leert en feitelijk voor zich spreken.

Die basis zorg verlenen is nagenoeg onmogelijk zonder dat daarbij fysiek contact is. Daarbij moeten ook de genitaliën worden schoongemaakt en wel op een bepaalde manier. Wederom om geen infecties etc. op te lopen. Mannen worden anders schoongemaakt dan vrouwen enz. Allemaal zaken die door verpleegkundigen niet meer dan routine matig worden verricht en waar ieder weldenkend mens niet te veel problemen mee heeft als hij deze hulp nodig heeft.

In dit geval gaf de patiënt, die verstandelijk gehandicapt was, aan dat hij door de verpleegkundige zou zijn betast en gezoend. Nu deed zich de rare situatie voor dat ineens werd aangevoerd dat deze patiënt – wel – in staat zou zijn geweest om zich zelf te verzorgen. Overigens in tegenstelling tot het behandelplan van de patiënt.

Deze zaak werd ook nog voorgelegd aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg, met het verzoek wat er moet gebeuren als de verpleegkundige aangeeft dat er hulp nodig is en de patiënt aangeeft van niet? In deze zaak gaf de Inspecteur tenslotte aan dat er geen overschrijding was geweest van de normen. Maar het strafrecht werkt volledig anders!

Gedurende de procedure werd overigens nog ‘even’ aangevoerd dat van alle patiënten die de verpleegkundige hielp, deze cliënt ‘speciale’ aandacht van de verpleegkundige had gehad. Toen bleek dat dit aantoonbaar onzin was, werden deze argumenten simpelweg terzijde geschoven.

In Nederland maakt dat de gehele verklaring nog niet onbetrouwbaar, je mag best ‘een beetje’ liegen in de aangifte. De rechtbank gaf ten aanzien van de gehele verklaring namelijk aan;

‘die op belangrijke onderdelen overeenkomsten vertoont met zijn verklaring…., maakt dat de rechtbank deze verklaring betrouwbaar acht’.

Omdat er geen ander ‘bewijs’ voor handen was, kon de rechtbank vervolgens niet anders dan tot een vrijspraak komen wegens onvoldoende bewijs!

Hier zie je weer dat bijstand van een gespecialiseerde zedenadvocaat vanaf de allereerste fase van het strafrechtelijke traject, ontzettend belangrijk is!

U bent geïnformeerd en gewaarschuwd!

Bel tijdig!!!

Hein Dudink/Advocaat

Lees meer